THE END OF AN ERA… 🌱

Lieve lezer,

Wellicht kijk je op van de titel, maar voordat ik daarop inga, neem ik je even mee terug de zomer in. Het was een gek seizoen, dat lees je hier vast niet voor het eerst. Menig tuinder heeft te dealen met wat ontevredenheid. En dus ik ook. Waar ik hoopte dat het dit jaar beter zou worden, werd het juist slechter dan al mijn voorgaande jaren als moestuineigenaresse. Tot en met mei stond de tuin onder water (letterlijk), waarna ik ging wieden, compost opbracht en vol goede moed begon met het planten van zaailingen die ik had opgekweekt in mijn muurkas. Maar helaas was de pret van korte duur: al mijn jonge plantjes werden onthoofd door slakken, muizen en vogels of groeiden dapper door (mede dankzij de biologische pokon 😉), maar kregen nooit bloemen, laat staan vruchten. Ik zeg weleens 'wie 't kleine niet eert, is 't grote niet weerd', dus de vele aardbeien, enkele komkommers, appels, zwarte bessen en bosbessen, enige courgette en dappere bloemetjes die de tuin ondanks alle tegenslag probeerden op te fleuren, deden me toch goed. Maar de teleurstellingen waren dit keer groter dan de vreugde, veel groter, vooral omdat het onkruid juist wél heel goed met de omstandigheden overweg kon… En dat bracht een gevoel teweeg. Een gevoel dat het tijd is voor verandering. 

Ik weet nog goed hoe ik drie en een half jaar geleden, in de sneeuw, mijn eerste bezoekje bracht aan mijn toen nieuwe moestuin. Een plek die me enorm veel heeft gebracht. Een glimlach op mijn gezicht. Oogst. (Levens)lessen. Een duidelijker toekomstperspectief. Deze blogwebsite. Heel veel herinneringen waar ik dankbaar voor ben. En natuurlijk ook af en toe een traan over mijn wang. Een moestuin is, zoals je misschien eerder hebt gehoord, net een weerspiegeling van het leven. Is het chaos in je hoofd, dan is het chaos in je tuin, haha. Maar na al die uren wieden, zaaien, planten en oogsten komt er een einde aan mijn avontuur in deze moestuin. Afgelopen weekend nam ik officieel afscheid van mijn eigen plekje op het mij zo dierbare platteland. Ik ga deze plek van stilte te midden van alle chaos missen. Ik ga de o’zo herkenbare geluiden missen. Het geronk van (tractor)motoren. De hoeven in het zand tijdens het speelkwartiertje van de buurpaarden. De hoefijzers van paarden voor de menwagens op de landweggetjes om me heen. De blaffende honden van de buren (ik heb me vaak afgevraagd waar ze nou eigenlijk over aan het kibbelen waren). Het geruis van zweefvliegtuigen in de lucht… 🥹 Maar gelukkig kan ik er nog heel vaak wandelen en fietsen. 

Inmiddels is het alweer een maandje officieel herfst. En na bovenstaande beslissing zul je wel begrijpen dat het opruimen van de moestuin dit jaar iets rigoureuzer aangepakt moest worden. De voor- en achtertuin thuis kregen een make-over, zodat zoveel mogelijk vaste planten van de moestuin er een plekje konden krijgen. Bouwsels, zoals de tipi, de compostbak en de omheining, braken we af. Al het gaas, alle palen en stokken, het bankje, de gereedschapskist en al het gereedschap verhuisden we naar huis. Het onkruid kortwiekten we en voerden we af. En we maakten de laatste foto’s en zeiden gedag. 

Thuis gaat het werk ondertussen verder. In de komende maand nemen we afscheid van onze lieve rode esdoorn in de achtertuin. Jarenlang hebben we van hem genoten. Maar helaas overleefde hij de droogte van de afgelopen zomers niet. In de vorm van houtsnipperpaadjes zal hij toch nog een beetje bij ons blijven de komende jaren. Die passen ook nog eens goed in het plaatje van de voedseltuin die we aan het opbouwen zijn. Meer over dit nieuwe project deel ik later met je, als ik er zelf ook wat verder mee ben en meer van begrijp, maar het lijkt in ieder geval een mooi concept om het moestuinieren voorlopig niet helemaal los te hoeven laten. 

Kortom, deze grote verandering betekent zeker niet het einde van Moestuin Naturaleza🌱. Het eerste seizoen van de muurkas was bijvoorbeeld zeker een succes. Het opkweken van jonge plantjes ging heel goed en we oogstten al onder andere raapsteel, tomaat, radijsblad en diverse soorten kruiden. En andere tuinen bekijken (zoals ik ook deze zomer deed tijdens een bezoekje aan de Tuin van Oostduin), experimenteren (zo kwam ik er deze zomer achter dat teunisbloemen, anders dan er vaak wordt gezegd, echt wel verplaatst kunnen worden, als je maar goed voor ze blijft zorgen) en inspelen op onverwachte situaties (wat doe je als je hele gereedschapskist ineens vol mieren zit?) blijf ik graag doen. Anderen een handje helpen in hun tuin ook. En af en toe een blik over de grens kan ook geen kwaad. Zo inspireerde de ecologische werkwijze van Domaine Wachau me bijvoorbeeld, toen ik deze zomer tijdens een muzikale reis bij hen langs ging. Dat in combinatie met de voedseltuin in opbouw en mijn brede interesse voor landbouw, natuur en duurzaamheid maakt dat er voorlopig nog best af en toe een blog te vullen is. Beloofd 🤝🏻 Om niets te missen kun je je via onderstaande knop inschrijven op mijn nieuwsbrief. 

Voor kleinere updates en random plaatjes ben ik vanaf nu ook te volgen op Mastodon. In de afgelopen jaren heb ik vaak gespeeld met de gedachte om Moestuin Naturaleza🌱 ook te introduceren op sociale media. Maar zo’n fan ben ik niet van al die websites en apps. Voor Mastodon maak ik nu een uitzondering. Dit sociale media-platform is vergelijkbaar met X en Instagram, maar dan zonder de algoritmes en reclame. Bovendien is het een relatief veilig alternatief, omdat het draait op vele verschillende servers, waardoor gegevens dus niet in handen komen van één partij. En ohja, je kunt er ook rustig op rondneuzen zonder zelf een account te hebben, dus zoek mij / Moestuin Naturaleza🌱 eens op! De naam van het account is: @rachelmariamne@mastodon.social.

Moestuin Naturaleza🌱, bedankt 🍀 Op naar een nieuw avontuur! Lieve lezer, tot gauw!

Liefs,

Rachel

Het laatste nieuws van Moestuin Naturaleza🌱 in je mailbox ontvangen? Abonneer je via de homepagina op mijn website! 

Volg mij / Moestuin Naturaleza🌱 nu ook op Mastodon!